خیابان اسمال بزاز کدام خیابان تهران است - وبسایت دانشجویی

خواندنی های بیشتر را اینجا دنبال کنید

خبرنگاران-نصیبه سجادی: با کاوش های بیشتر، باستان شناسان به اسکلت زنی در محل می رسند. با این کشف و با تحقیقات رایانه ای روی اسکلت، تاریخ تهران که تا آن موقع، یعنی فروردین 1394، 3هزارساله بود، 7هزارساله می گردد. درباره این زن هم گفته شده که او مسافری از ری بوده و برای سکونت موقت به جایی می آید که امروز به نام مولوی و قبل از آن اسماعیل بزاز می شناسیم.

در تهران عهد ناصری خیابان به معنای امروزی وجود نداشته، فقط کوی بوده و گذر و راسته؛ همه هم خاکی، تودرتو و باریک. خیابان اسماعیل بزاز اولین خیابانی بوده که در این زمان به وجود می آید؛ یعنی زمانی که به قول اهالی دربار، قبله عالم اراده می نماید مرکز را توسعه دهد و خندق های اطراف را پر کند. شاه گفته بود کسانی که در پر کردن خندق و آباد کردن آن بکوشند زمین های آن بخش به آنها داده خواهد شد.

اسماعیل بزاز، دلقک دربار ناصرالدین شاه و هنرمند روحوضی در حد و مقدار های کریم شیره ای، کسی بود که پیشقدم شد و خندق این بخش از شهر را پر کرد و پذیرفت که در آن گذرگاهی بسازد. شاه قاجار هم دستور داد که گذرگاه به نام خود او خیابان اسماعیل بزاز نامگذاری گردد. کلمه مغولی خیاوان، به لهجه ساکنان قدیم این محل: خیابون، از این زمان وارد ادبیات ایران شد و چون رفت وآمد مردم از همه جای ایران به این خیابان زیاد می گردد نحوه صحبت کردن اهالی که لاتی تهرانی بوده توسعه پیدا می نماید .