طرز تهیه قورمه سبزی و انواع آن در شهرهای مختلف ایران - وبسایت دانشجویی

دلتان یک غذای متفاوت و محلی می خواهد؟ نمی دانید برای ناهار یا شام چه چیزی درست کنید؟ به مزه کردن غذاهای شهرهای دیگر ایران علاقه مند هستید؟ به آشپزخانه بروید و با طبخ یک غذای مجلسی تازه، یک مهمانی حسابی به راه بیندازید.

خبرنگاران میخواهد با انتشار دستور پخت غذاهای متنوع ایرانی و محلی، شما را راهی سفری به گوشه گوشه ایران کند. خورش قورمه یا قورمه سبزی، غذایی مشهور و پرطرفدار در میان ایرانیان است و درمنطقه ها مختلف کشور با دستور پخت های متنوعی، طبخ می گردد. در ادامه مشهورترین انواع خورش قورمه را به شما معرفی خواهیم کرد و طرز تهیه دو قورمه به نام های قورمه شورباسی آذری و قورمه سبزی بوشهری را در اختیار شما خواهیم گذاشت.

قورمه سبزی یا خورش سبزی، یکی از غذاهای ملی کشور ایران است که معمولا با برنج سرو می گردد. این غذای سنتی از سبزی قورمه، لوبیا (قرمز، چیتی، چشم بلبلی)، پیاز و گوشت قرمز تشکیل می گردد. سبزی خورش نیز معمولا از ترکیب متنوعی از سبزیجات از جمله تره، جعفری، شنبلیله، گشنیز، اسفناج یا برگ چغندر تشکیل می گردد.

این خورش با نمک، فلفل و لیمو امانی در نهایت مزه دار می گردد. طبخ خورش قرمه سبزی به زمانی طولانی احتیاج دارد، زیرا هرچقدر این خورش بیشتر بپزد، بیشتر جا خواهد افتاد و طعم لذیذتری به خود خواهد گرفت.

آنچه در این مقاله خواهید خواند:

• تاریخچه قورمه سبزی
• انواع قورمه و قورمه سبزی
• مواد لازم برای قورما شورباسی آذربایجان
  • دستور پخت قورما شورباسی آذربایجان
• مواد لازم برای قورمه سبزی بوشهری
  • دستور پخت قورمه سبزی بوشهری
• نکات مهم در طبخ قورمه سبزی
• فواید قورمه سبزی
• طعم قورمه سبزی

تاریخچه قورمه و قورمه سبزی

قورمه سبزی، یک خوراک ملی ایرانی به شمار می آید و در همه نقاط ایران از محبوبیت بسیاری برخوردار است. قدمت این خورش به 2000 تا 5000 سال قبل برمی گردد.

آریایی ها اولین افرادی بودند که با قورمه کردن گوشت، روشی تازه برای نگه داری از آن در تمام فصول سال به وجود آوردند. آن ها گوشت را به اندازه کوچک خرد می کردند و سپس گوشت خردشده را می پختند. آن ها یک کیسه با استفاده از شکم گوسفند که دارای چربی فراوان است تهیه می کردند تا گوشت پخته شده را در درون آن بریزند. زمانی که گوشت خشک می شد، روی آن، یک لایه چربی می بست و مانند کنسرو از ورود میکروب و انواع باکتری ها به درون گوشت جلوگیری می کرد.

اقوامی که در مکان های ثابت سکونت داشتند، گوشت های خردشده را داخل کوزه ای می ریختند که درب آن با دنبه گوسفند پوشانده شده بود. آن ها این کوزه ها را داخل سردآب خانه های خود نگه داری می کردند. اقوام عشایر و کوچ نشین ها که در محل ثابتی ساکن نبودند، در چنین مواقعی بلافاصله گوشت را خوراک قورمه می کردند و در کیسه های چربی می ریختند تا بتوانند در مواقع دیگر نیز از آن ها استفاده نمایند.

جالب است بدانید که در گذشته های نه چندان دور، مثلا حدود 150 سال قبل در زمانی که برق، یخچال و فریزر در دسترس مردم نبود، در بیشتر اقلیم ها گوشت گوسفند را به همین صورت نگه داری می کردند. در حال حاضر نیز در برخی از روستاهای دورافتاده سیستان و بلوچستان و در میان کوچ نشینان، این روش همچنان کاربرد دارد.

قورمه ای که از گوشت تازه دام همراه با چربی حیوانی و نمک دانه درشت فراوان پخته می شد، بسیار چرب و مقوی بود. علاوه بر این، وقتی این گوشت های قورمه برای زمان طولانی، بعضا چند ماهه در داخل مشک یا کوزه باقی می ماندند، طراوت و تازگی خود را از دست می دادند. به همین علت، سبزی های متنوع و خوشبو در کنار قورمه ها داخل قابلمه ها ریخته شدند تا روی آتش بپزند. این اولین قدم برای اختراع غذایی ملی و نمادی جهانی بود.

ترکیبات سبزی خورش قرمه سبزی، بسته به هر منطقه فرق دارد، اگرچه نوع سبزی های به کار رفته و قدمت این خورش در کنار برنج در این خوراک نشان می دهد که احتمالا خاستگاه اصلی این خورش در منطقه ها شمالی کشور، به خصوص استان گیلان باشد.

طبق نظریه ای دیگر، خورش قورمه سبزی در بین عشایری که به کار دام پروری مشغول بودند، ابداع شد. آن ها با ذبح گوسفندان و خردکردن گوشت و جداسازی چربی آن، برای تهیه روغن حیوانی، ماده اصلی تشکیل دهنده این خورش را آماده می کردند و با اضافه کردن سبزیجات کوهی و گرد لیمو، قورمه سبزی را می پختند.

اول آذرماه را به نام روز جهانی قورمه سبزی نام گذاری نموده اند که تقریبا سه روز پس از روز شکرگزاری در غرب است. واژه قورمه از کلمه ترکی کاوورماک (kavurmak) به معنای آرام پز می آید و سبزی در زبان فارسی به ترکیب گیاهان مخصوصی اشاره دارد.

انواع قورمه و قورمه سبزی

1. قورمه سبزی سنتی و اصیل تهرانی

در تهیه قرمه سبزی سنتی و اصیل معمولا از لوبیا قرمز، گوشت سردست با مغز ران بدون استخوان گوسفندی، روغن حیوانی یا نباتی و سبزی خورش تهیه می گردد. سبزی خورش متشکل از تره و جعفری به نسبت برابر و اندازه کمی شنبلیله است. برای طبخ این خورش، در ابتدا پیاز و گوشت با هم تفت داده می شوند. پس از نیم پز کردن گوشت و لوبیا، سبزی کاملا خردشده و سرخ شده به آن افزوده می گردد و خورش روی حرارت ملایم گاز، جا می افتد.

2. قورمه سبزی بوشهری

تفاوت قرمه سبزی بوشهری با نسخه تهرانی آن در سبزی قورمه است. سبزی قورمه بوشهری متشکل از تره، جعفری، گشنیز و کمی شوید و اندازه کمی شنبلیله است. در طبخ این نسخه از قورمه سبزی از گرد لیمو امانی استفاده می گردد تا خورش رنگ تیره تری به خود بگیرد.

3. قورما شورباسی آذری

قورما شورباسی یکی از غذاهای محلی استان آذربایجان شرقی است. این غذا از ترکیب موادی چون گوشت قورمه شده گوسفند، پیاز، دنبه و چربی گوسفند، تخم مرغ، سیب زمینی، فلفل قرمز، لپه، زعفران، نمک، رب گوجه فرنگی و ادویه بومی طبخ می گردد. آشپزهای این استان از نوعی سبزی محلی به نام کالش نیز در طبخ این غذای اصیل ایرانی نیز استفاده می نمایند. سبزی کالش شبیه به پیازچه است و حالت روغنی دارد. این نوع سبزی معمولا در فصل سرما در این منطقه یافت می گردد.

قورما شورباسی آذری بیشتر شبیه به آبگوشت است. برای سرو، آب آن را داخل کاسه می ریزند و در آن، نان تیلیت می نمایند و خود خوراک را نیز با نان می خورند.

4. قورمه سبزی آذربایجان

سبزی قورمه سبزی آذربایجانی متشکل از جعفری، گشنیز، برگ اسفناج و ترخون است و شنبلیله از آن حذف شده است. در طبخ این نسخه از قرمه سبزی از گوشت گوسفندی، لوبیا چشم بلبلی، آبغوره و پیاز استفاده می نمایند. بعلاوه در برخی منطقه ها آذربایجان، سبزی قورمه را سرخ نمی نمایند.

5. قورمه سبزی خراسانی

در قورمه سبزی خراسانی، حضور لوبیای چشم بلبلی بسیار بیشتر از گوشت به چشم می خورد و بقیه مواد داخل آن با قورمه سبزی سنتی یکی است.

6. قورمه سبزی دامغانی

در قورمه سبزی دامغانی به جای لوبیا از لپه استفاده می گردد و اهالی دامغان به این غذا قورمه لپه می گویند و اگر گوشت در خانه نباشد از مرغ استفاده می نمایند. این نسخه از قورمه سبزی، ترش تر از دیگر نسخه ها است. در طبخ قرمه سبزی دامغانی از آبغوره استفاده می گردد و حضور لیمو امانی، واجب به نظر نمی رسد.

محلی های قدیمی این منطقه می گویند در گذشته، لوبیا در دامغان در دسترس نبوده است و به همین علت برای پخت قورمه سبزی از لپه استفاده می شده است.

7. قورمه سبزی گیلکی

اگر فکر می کنید قورمه سبزی گیلکی شبیه به دیگر نسخه های این غذا است، اشتباه می کنید. گیلانی ها معتقد هستند که قورمه سبزی بدون چند تکه بادمجان سرخ شده، نباید سر سفره آورده گردد. بادمجان معمولا در چند دقیقه آخر به خورش اضافه می گردد و همراه با قورمه سبزی چند غل می خورد. در واقع، ذائقه مردم گیلان و علاقه آن ها به طعم بادمجان، سبب شده است تا به قورمه سبزی، بادمجان اضافه نمایند.

8. آبگوشت قورمه سبزی همدانی

آبگوشت قورمه سبزی، ترکیبی از دو غذای محبوب آبگوشت و قورمه سبزی است که در آشپزی همدانی از جایگاه ویژه ای برخوردار است. این غذا با سبزی قورمه پخته می گردد و در نهایت به آن تخم مرغ اضافه می نمایند. آبگوشت قورمه سبزی همراه با ماست سرو می گردد. این نسخه از قورمه سبزی به خاطر چربی گوشت آبگوشتی، غذایی چرب به شمار می آید.

9. قورمه سبزی سبزواری

سبزی قورمه سبزی سبزواری، متشکل از تره، جعفری، گشنیز، اسفناج و شنبلیله است. این نسخه از قرمه سبزی با لوبیای قرمز، رب نارنج، لیمو امانی، گوشت گوسفندی و پیاز طبخ می گردد.

10. قورمه سبزی خوزستان

در برخی از نقاط خوزستان، هنگام اضافه کردن سبزی به خورش، 1 یا 2 عدد فلفل سبز تند را با چنگال، شکاف کوچکی می دهند و در خورش می اندازند.

11. قورمه سبزی شیرازی

قورمه سبزی شیرازی متشکل از گوشت ماهیچه گوسفندی، پیاز، سیر، شنبلیله خشک، سبزی قورمه، سیب زمینی، لیمو امانی و لوبیا قرمز است. این خورش را معمولا با نمک، فلفل، ادویه کاری (هل، میخک، گشنیز، زردچوبه، دارچین، فلفل، گل سرخ)، آبغوره یا آب نارنج مزه دار می نمایند.

شیرازی ها به سیب زمینی داخل خورش، آلو می گویند و معتقد هستند که وجود آن در قورمه سبزی بسیار حیاتی است، زیرا باعث جا افتادن بهتر خورش می گردد و ارزش غذایی آن را هم زیاد می نماید. سبزی قرمه سبزی شیرازی، متشکل از تره، جعفری، گشنیز، شوید، اسفناج یا برگ چغندر (یا حتی هر دو)، شنبلیله و سیر سبز است.

مواد لازم برای قورما شورباسی آذربایجان

برای 4 نفر

• 200 گرم سبزی محلی کالش یا پیاز پوست کنده و خردشده
• 4 تکه بزرگ گوشت قورما (حدود 200 گرم)
• 100 گرم روغن حیوانی یا دنبه گوشت قورما
• 1 فنجان لپه
• 2 عدد سیب زمینی میانه پوست کنده و 4 قاچ شده
• 2 عدد تخم مرغ
• نصف تا 1 قاشق غذاخوری رب گوجه فرنگی
• آب به اندازه لازم
• نمک، فلفل قرمز، زردچوبه به اندازه لازم
• ترشیجات، سبزی خوردن یا ماست برای سرو
• نان بربری یا سنگک برای سرو

دستور پخت قورما شورباسی آذربایجان

1. لپه را از چند ساعت قبل خیس کنید.

2. گوشت قورما و روغن حیوانی یا دنبه را داخل قابلمه مسی یا آلومینیومی بریزید. سپس سبزی خردشده کالش را به قابلمه اضافه کنید.

3. گوشت و سبزی کالش را روی شعله ملایم کمی تفت بدهید و کمی زردچوبه به آن بیفزایید تا روغن حیوانی یا دنبه قورما ذوب گردد و سبزی کمی تفت بخورد.

4. لپه از قبل خیس شده را آبکش کنید و داخل قابلمه بریزید.

5. کمی نمک و آب را داخل قابلمه بریزید و روی حرارت ملایم قرار دهید تا لپه و گوشت بپزند.

6. پس از پخت لپه، سیب زمینی ها را به قابلمه بیفزایید. سپس رب را داخل اندازه کمی آب حل کنید و داخل قابلمه بریزید و اجازه دهید تا خوراک روی حرارت ملایم کاملا بپزد. در همین حین، کمی فلفل قرمز طبق مزاج خود به خوراک اضافه کنید.

7. پس از پخت سیب زمینی، نصف استکان آب خنک به قابلمه اضافه کنید تا شوربا از جوشیدن باز بایستد.

8. تخم مرغ را درون آب قابلمه بشکنید و اجازه دهید تا کاملا بپزد. توجه کنید که تا تخم مرغ نپخته است، نباید شوربا را هم زد. ضمناً اگر تخم مرغ را در آب در حال جوش بیندازید، تخم مرغ به صورت دون دون درخواهد آمد و به صورت یک جا پخته نخواهد شد.

9. بعد از پخت تخم مرغ، قورما شورباسی آماده است.

10. برای سرو، آب آن را مانند آبگوشت از خود شوربا جدا کنید و داخل آن، نان سنگک یا بربری تیلیت کنید. خود شوربا نیز با نان یا حتی بدون نان سرو می گردد.

11. قورما شورباسی را با ترشیجات، سبزی خوردن یا ماست به سر میز بیاورید.

مواد لازم برای قورمه سبزی بوشهری

برای 6 نفر

• 1.5 کیلوگرم سبزی خورشتی (تره، جعفری، گشنیز و کمی شوید و خیلی کم شنبلیله)
• 1.5 کیلوگرم گوشت تازه گوسفندی خردشده به ابعاد موردنظر برای خورش
• 400 گرم لوبیا چشم بلبلی
• 2 عدد پیاز میانه پوست کنده و ریز خردشده
• 3 تا 4 لیوان آب
• 100 گرم گرد لیمو امانی
• نصف فنجان آب لیموی ترش
• روغن سرخ کردنی به اندازه لازم
• نمک، فلفل و زردچوبه به اندازه لازم
• برنج زعفرانی برای سرو

دستور پخت قورمه سبزی بوشهری

1. لوبیاها را به مدت حداقل 3 ساعت خیس کنید.

2. سبزی خورشتی را کاملا ریز خرد کنید.

3. کمی روغن سرخ کردنی داخل یک قابلمه میانه بریزید و آن را روی شعله میانه گاز قرار دهید تا روغن داغ گردد. سپس پیازها را داخل قابلمه بریزید و آن ها را تفت دهید تا کمی نرم شوند. توجه کنید که پیازها نباید به رنگ طلایی دربیایند، زیرا در غیر این صورت در حین تفت دادن گوشت قورمه می سوزند.

4. گوشت های خردشده را به پیاز اضافه کنید تا سرخ شوند. کمی زردچوبه در حین سرخ شدن گوشت به آن بیفزایید و زمانی که رنگ گوشت تغییر کرد، 3 تا 4 لیوان آب داخل قابلمه بریزید و زیر گاز را زیاد کنید تا آب به جوش بیاید.

5. آب لوبیاهای خیس نموده را خالی کنید و سپس آن ها را داخل قابلمه بریزید. شعله گاز را کم کنید تا گوشت و لوبیا به آرامی بپزند.

6. در همین حین، داخل یک ماهیتابه روغن بریزید و آن را روی شعله میانه گاز قرار دهید تا روغن داغ گردد. سپس سبزی قورمه را داخل آن بریزید و کاملا سرخ کنید. سبزی قورمه بوشهری خیلی سرخ می گردد و ظاهر خورش آن ها کاملا تیره است. مواظب باشید که سبزی ها را نسوزانید.

7. زمانی که لوبیا و گوشت نیم پز شدند، سبزی سرخ شده را به آن ها اضافه کنید و اجازه دهید که خورش با شعله ملایم کاملا بپزد و جا بیفتد.

8. در 10 دقیقه آخر، گرد لیمو را به خورش اضافه کنید. در آخرین مرحله، آب لیموی ترش و کمی نمک و فلفل به خورش بیفزایید و بعد از اینکه چند جوش زد، خورش را از روی حرارت بردارید.

9. خورش قورمه سبزی بوشهری را در کنار برنج زعفرانی سرو کنید.

نکات مهم در طبخ قورمه سبزی

• هرچه قرمه سبزی، مدت طولانی تری روی شعله ملایم گاز بپزد، غذای جا افتاده تر و خوشمزه تری به دست خواهد آمد. پس سعی کنید در پختن خورش قورمه سبزی زیاد عجله نکنید.
• اگر می خواهید قورمه سبزی شما تلخ نگردد، لیمو امانی ها را قبل از اضافه کردن به غذا سوراخ کنید و مدتی داخل آب ولرم قرار دهید.
• هرچه قورمه سبزی کم آب تر باشد، بهتر است. البته نباید خورش را خشک کنید.
• استفاده از رب گوجه فرنگی و لیمو امانی از اندازه رنگ سبزی خورش قورمه سبزی کم می نماید.
• زیاد بودن شنبیله، لیمو امانی یا زیاد سرخ کردن سبزی قورمه سبزی می توانند منجر به تلخ شدن خورش شوند. برای گرفتن تلخی خورش قورمه سبزی می توانید یک قاشق رب گوجه فرنگی به آن اضافه کنید.
• کیفیت لیمو امانی در طبخ و تلخ نشدن خورش بسیار مهم است. پس اگر از کیفیت لیمو امانی خود اطمینان ندارید سعی کنید از گرد لیمو بهره ببرید.
• اگر می خواهید قورمه سبزی ترشی داشته باشید، در آن پودر لیمو امانی بریزید و اگر نه، لیمو امانی کامل را چند سوراخ بزنید و بهره ببرید.
• قورمه سبزی زمانی آماده سرو است که یک لایه روغن روی غذا تشکیل گردد.
• سعی کنید برای سرخ کردن و تفت دادن از روغن کمی بهره ببرید.
• اگر در زمان سرو خورش، احساس کردید که غذا خوب جا نیفتاده است و سطح روغنی روی آن شکل نگرفته است، 10 دقیقه قبل از کشیدن خورش در ظرف، 3 یا 4 قالب کوچک یخ به آن اضافه کنید. افزودن قالب یخ منجر به جذب روغن خورش و بالا آمدن روغن می گردد.
• شما می توانید برای خوش طعم تر کردن و چرب تر شدن قورمه سبزی، از عصاره قلم یا چربی چرخ شده بهره ببرید.

نکات مربوط به سبزی قورمه

• بهتر است سبزی خورش قورمه سبزی خیلی ریز خرد گردد تا خورش بهتر جا بیفتد.
• اگر سبزی قورمه سبزی را درشت خرد کنید، خورش هرچه بجوشد هم جا نمی افتد.
• حتی الامکان از سبزی تازه برای پخت قورمه سبزی بهره ببرید؛ زیرا خورش قورمه سبزی خوشمزه تر و خوش رنگ تر می گردد و ویتامین های موجود در سبزی بهتر حفظ می شوند.
• اگر می خواهید سبزی قورمه سبزی را در فریزر نگهداری کنید، بهتر است که آن را سرخ نشده در فریزر قرار دهید و در زمان پخت سرخ کنید تا سالم تر و خوش رنگ تر باشد. بهتر است بدانید که غذا نباید با روغن مایع یخ بزند و مصرف روغن جامد برای سلامتی مضر است.
• شنبلیله خورش قورمه سبزی نباید زیاد باشد، زیرا باعث تلخی خورش می گردد.
• اضافه کردن اندازه کمی برگ کرفس خشک در بهتر شدن عطر و بوی قورمه سبزی، تاثیر بسزایی دارد.
• در برخی از نواحی شمال کشور، سبزی های محلی را به قورمه سبزی اضافه می نمایند.
• نسبت سبزی های مختلف در قورمه سبزی بستگی به سلیقه و ذائقه هر خانواده دارد؛ اما باید بدانید که اگر تره زیاد باشد طعم خورش تند می گردد؛ اسفناج زیاد به خورش، مزه خورش آلو اسفناج می دهد؛ شنبلیله زیاد خورش را تلخ می نماید و عطر گشنیز در خورش قورمه سبزی نباید خیلی محسوس باشد.
• اگر در حین خردکردن، سبزی آب انداخت، آب آن را دور نریزید و به خورش اضافه کنید.
• هنگام سرخ کردن سبزی قورمه سبزی، در همان ابتدا روغن را اضافه کنید و نگذارید آب سبزی خشک گردد.

نکات مربوط به گوشت قورمه

• گوشت قورمه سبزی نباید خیلی ریز باشد. اندازه مناسب برای خردکرد کردن گوشت در ابعاد یک گردو است. گوشت را می توان با استخوان یا بدون استخوان برای طبخ خورش استفاده کرد.
• گوشت گوسفندی با کمی چربی، انتخاب بهتری به نسبت گوشت گوساله برای طبخ خورش قورمه سبزی به شمار می آید.

نکات مربوط به لوبیا

• اگر از لوبیا چشم بلبلی برای طبخ قورمه سبزی خود استفاده می کنید، آن را کمی دیرتر به مواد داخل قابلمه اضافه کنید. زیرا لوبیا چشم بلبلی نسبت به لوبیا قرمز و لوبیا چیتی زودتر می پزد و داخل غذا له می گردد.
• لوبیا باعث نفخ می گردد؛ بنابراین بهتر است که آن را از شب قبل خیس کنید و چند بار آب آن را عوض کنید تا نفخ آن کاملا گرفته گردد.
• نوعی لوبیا در شهرستان ابهر وجود دارد که به لوبیای عروس معروف است. این لوبیا بسیار درشت و اندازه آن 2 تا 3 برابر لوبیا قرمز معمولی است. لوبیای عروس لعاب خوبی به غذا می دهد و بافت آن، شبیه به گوشت است.

فواید خورش قورمه سبزی

• لوبیا: لوبیا سرشار از فیبر، کلسیم و پروتئین گیاهی است. جالب است بدانید که حتی اگر کسی گوشت قورمه سبزی را نخورد، باز هم تمامی مواد مورداحتیاج بدنش را از این غذا دریافت می نماید.
• سبزی قورمه: سبزی قورمه معمولا از تره، جعفری، گشنیز و اندکی شنبلیله تشکیل می گردد. شنبلیله، بوی خوش و منحصربه فرد قورمه سبزی را به آن اعطا می نماید و علاوه بر آن حاوی مقادیر زیادی آهن، فسفر و ویتامین دی است. شنبلیله مانند یک داروی گوارشی عمل می نماید و اشتهاآور و کاهش دهنده فشارخون نیز است. سایر سبزیجات قورمه سبزی، علاوه بر تامین ویتامین ها، املاح مورد احتیاج بدن را هم تامین می نمایند.
• لیمو امانی: استفاده از لیمو امانی در قورمه سبزی یکی از اکتشافات فوق العاده آشپزی است. لیمو امانی به علت ترشی زیاد، به صورت تازه مصرف نمی گردد. برای همین، آن را خشک می نمایند و سپس در غذا می ریزند. لیمو امانی دارای مقادیر زیاد ویتامین سی است و علاوه بر طعم دهندگی، چربی غذا را کنترل می نماید و بخش مهمی از مضرات گوشت قرمز را از بین می برد. لیموامانی بعلاوه، روغن اضافه غذا را به خود جذب می نماید و به همین علت، از چاقی جلوگیری می نماید. پس اگر استعداد چاقی دارید، لیموی امانی خورش را نخورید.
• گوشت: گوشت قرمز پروتئین بدن را تامین می نماید و منبع غنی آهن، روی و سلنیوم است. گوشت بعلاوه سرشار از پروتئین و اسید آمینه، پتاسیم و انواع ویتامین های گروه B به ویژه تیامین و B12 است. خوردن گوشت قرمز به علت داشتن فسفر، آهن و ویتامین B12 موجب درمان کم خونی، تقویت سیستم عصبی و تقویت دندان می گردد.
• پیاز: پیاز ضدعفونی نماینده سیستم گوارشی و اشتها آور است.
• برنج: خورش قورمه سبزی با پلو سرو می گردد. بنابراین، کربوهیدرات مورد احتیاج بدن را تامین می نماید.
• آبغوره: آبغوره با طبعی سرد به هضم غذاهای چرب و سنگین و کاهش وزن یاری می نماید. این ماده غذایی برای کبد چرب نیز بسیار مفید است. آبغوره دارای ویتامین سی است و با وجود ترکیبات ضدعفونی نماینده، پاک نماینده روده و معده است.
• آب نارنج: آب نارنج با طبع سرد و خشک، سرشار از انواع ویتامین ها است. این ماده غذایی فشار خون بالا را کنترل می نماید و درمانی بر ترش کردن معده و تورم گلو است. آب نارنج برای سلامت دستگاه گوارش نیز بسیار مفید است و از نفخ جلوگیری نموده و آن را درمان می نماید. آب نارنج بعلاوه در کاهش قند خون موثر است و به بیماران دیابتی پیشنهاد می گردد که آب نارنج را در وعده های غذایی خود مصرف نمایند.

طعم قورمه سبزی

قورمه سبزی بوی وطنمان را می دهد، بوی ایران، بوی کوچه پس کوچه های قدیمی شهر و خانه مادربزرگ. قورمه سبزی، نوستالژی تمام نسل ها است و تنها غذایی است که طی سالیان گذشته، شاهد تغییر محسوسی در طرز تهیه خود نبوده است.

عطر و بوی شنبلیله سرخ شده در کنار ترکیب منحصربه فرد گوشت قرمز، لوبیا و لیمو امانی که همراه با برنج زعفرانی، ماست، سالاد شیرازی و پیاز قاچ شده سرو می گردد، هر کسی را مدهوش خود خواهد نمود. با طبخ خورش قورمه های مختلف به شهرهای مختلف ایران سفر کنید و روزی شاد و پر از انرژی برای خود و عزیزانتان بسازید.

اگر در زادگاه یا شهر محل سکونت شما قورمه را به روشی متفاوت از آنچه در این مقاله خواندید تهیه می نمایند، تفاوت ها و دستورپخت های رایج را با ما و کاربران خبرنگاران به اشتراک بگذارید. بعلاوه اگر پیروز به طبخ هریک از غذاهای لذیذ ارائه شده در مجموعه غذاهای محلی ایران شدید، حتما از غذاهای خود عکس بگیرید و با تگ کردن خبرنگاران در اینستاگرام ([email protected])، تجربه و تصاویر خود را با ما به اشتراک بگذارید.