تاوانی که مردم افغانستان می پردازند - وبسایت دانشجویی

گروه بین الملل خبرنگاران؛ محمدکاظم کاظمی ، شاعر و نویسنده افغانستانی- افغانستان چند دهه است که از عملیات های انتحاری رهایی ندارد. چون همواره کسانی هستند که از جنایت در این کشور سود می برند و البته دولت و نیرو های امنیتی هم غالبا ناکارآمد بوده اند.

یکی از آماج این حملات از دیرباز، شیعیانند؛ به خصوص شیعیان هزاره که عمدتا در مناطق غربی کابل زندگی می کنند و این چندمین انفجار یا عملیات انتحاری زنجیره ای است که در این اواخر در این مناطق اجرا شده است. عمدتا هم مراکز آموزشی و تحصیلی هدف این حملات بوده اند.

این واقعیتی است که شیعیان و به خصوص مردم هزاره در افغانستان قرن ها تحت ستم و تبعیض بوده اند. در زمانه هایی کوشیدند که دست این مردم را با نسل کشی و کوچاندن اجباری از مصادر سیاست و اقتصاد کشور کوتاه کنند. تهاجم های دولت عبدالرحمان خان به هزاره جات در حدود 120سال پیش نمونه بارزی از این تعدی ها بود. در آن مرحله بسکمک از مردم هزاره افغانستان از سکونتگاه های اصلی خود رانده شدند و به مناطقی صعب العبور در داخل کشور پناه بردند، یا به کشور های همسایه آواره شدند.

این تعدی ها و تبعیض ها، در اغلب دوران سیاسی افغانستان به اشکال مختلف وجود داشته و امروز خود را در قالب عملیات های تروریستی نشان می دهد.

هزاره جات منطقه ای است کوهستانی در مرکز افغانستان. مردم هزاره به سبب محرومیت های درازمدت، غالبا دست شان از قدرت سیاسی و اقتصادی کوتاه بوده است. قدرت سیاسی بیشتر در اختیار خاندان های حکومتی ای بوده که نوعی قوم گرایی را ترویج و حاکم می کرده اند. قدرت اقتصادی اغلب در اختیار کسانی بوده است که یا به مراکز قدرت نزدیک بوده اند، یا گلوگاه های اقتصادی نظیر مجاری واردات و صادرات کالا را در اختیار داشته اند، که طبیعتا مردم مناطق کوهستانی و محصور هزاره جات، این دسترسی ها را نیز نداشته اند.

پس برای چنین جامعه ای راهی نمی ماند جز اینکه خود را به کمک دانش و تخصص به جایی برساند، که البته در دهه های متوالی در این زمینه هم تبعیض های آشکار وجود داشته است. مراکز دانشگاهی غالبا دولتی بوده و در مناطق دلخواه حاکمیت ایجاد می شده و در پذیرش در این مراکز هم باز تبعیض ها حاکم بوده است.

ولی در 2 دهه اخیر اوضاع به شکل محسوسی تغییر کرده است. نسل جوان و فعالی از شیعیان هزاره از مهاجرت به کشور برگشته اند و گروه بسکمک نیز در داخل کشور در مؤسسات آموزشی غیردولتی و دانشگاه های خصوصی پرورده شده اند؛ گذشته از کسانی که توانسته اند با جهد و تلاش، خود را در نظام آموزشی دولتی هم به برتری برسانند. پارسال مقام اول کنکور افغانستان را یک دختر هزاره تصاحب کرد و البته این ها از چشم کسانی که همچنان می خواهند نظام تبعیض و قوم گرایی در افغانستان برقرار باشد، پنهان نمی ماند.

این عملیات های تروریستی وحشیانه از سمت هر کسی که رخ داده باشد، باید واکنش حلقه ها و گروه های تبعیض گرا یا منفعت طلب در برابر مردمی دانست که بحق دانسته اند که پیشرفت و سعادت شان از راستا آگاهی و دانایی می گذرد؛ و چنین است که غالبا مراکز آموزشی و آن هم در مناطقی خاص که شیعیان و به خصوص هزاره ها در آنجا حضور دارند، هدف اصلی این عملیات ها هستند.

طبیعتا در این میان اغراض سیاسی دیگر را هم نمی توان نادیده گرفت. کشور در آستانه تحولاتی در حوزه حکومت داری است و حلقه های مختلف قدرت در جا های مختلف می کوشند که یا مخالفان را از میان بردارند و یا آنان را به ترک کشور وادار سازند و یا بعضی از حلقه های دیگر را با نسبت دادن این عملیات ها به آنان، بدنام کنند. در نهایت این مردم ستم کشیده افغانستانند که تاوان این رقابت های پنهان و آشکار و ستم های پایان ناپذیر را باید بدهند.