این دایناسور بی دست با آن صورت آش ولاش، از تی رکس هم خطرناک تر است ، عکس - وبسایت دانشجویی

تینا مزدکی- کولکن ایناکایال (Koleken inakayal) یکی از شکارچیان برتر در آرژانتین کنونی بود، اگرچه با ابعاد 5 متری خود، صورت له شده و دست های کوچکی داشت اما این ویژگی های ظاهری دایناسور مانع شکار کردن و غذا خوردنش نمی شد. بر اساس پژوهشی که در 21 می در مجله Cladistics منتشر شد، محققان فسیل های کولکن ایناکایال را در سازند لا کلونیا در مرکز پاتاگونیا کشف کردند. کولکن ایناکایال متعلق به خانواده آبلی سوریدها (Abelisauridae) بود که در دوره کرتاسه (145 میلیون تا 66 میلیون سال پیش) بر خشکی بزرگ جنوبی گوندوانا حکومت می کردند.

مایکل پیتمن، یکی از نویسندگان این پژوهش، دیرینه شناس در دانشگاه چینی هنگ کنگ، گفت: این جانوران در بخش دیگری از دنیا، همان نقشی را ایفا می کردند که تیرکس در بخش هایی از آمریکای شمالی باستان انجام می داد. آبلی سوریدها دارای طرح بدنی مشابه البته کوچک تر از T. rex با اندام های عقبی حجیم و بازوهای کوتاه بودند. البته جمجمه گونه نو بسیار صاف تر از جمجمه سایر بستگانش بود.

پیتمن و همکارانش در سال 2015 با فسیل های این گونه نو روبرو شدند که از صحرای دورافتاده پاتاگونیا بیرون آمده بود. آن ها را طی چندین سال حفاری کردند و بر اساس بیانیه ای که به وسیله انجمن نشنال جئوگرافیک منتشر شد، این تیم یک اسکلت جزئی از یکی از اعضای این گونه را که شامل استخوان های جمجمه، استخوان های دم و پاهای تقریباً کامل بود، بازیابی کرد.

کولکن ایناکایال در کنار آبلی سورید دیگر به نام کارناتوروس (Carnotaurus sastrei) زندگی می کرد که در سال 1985 در همان سازند زمین شناسی کشف شد و به خاطر داشتن شاخ هایش قابل توجه است. کولکن ایناکایال فاقد شاخ بود و این یکی از چندین ویژگی هایی بود که محققان برای تشخیص اسکلت آن کارناتوروس و دیگر آبلی سوریدها استفاده کردند. طبق گزارش موزه تاریخ طبیعی لندن، گونه تازه کشف شده از کارناتوروس نیز کوچک تر بود و طول بدن آن 8 متر بود.

به گفته این تیم، کولکن ایناکایال به گروه خود در شجره خانواده آبلی سوریدها تعلق دارد. نام جنس آن، (Koleken) از کلمه ای در زبان توشن (Teushen) است که به وسیله جمعیت بومی پاتاگونیا مرکزی صحبت می گردد. بر اساس این پژوهش، کلمه اصلی (Koleken) به معنای برآمده از خاک و آب است. محققان این نام را انتخاب کردن زیرا فسیل ها در صخره های سنگ رس از یک محیط رودخانه ای به دست آمده بودند.

نام این گونه، (inakayali) از ایناکایال، یکی از رهبران بومیان تهولچه که در قرن نوزدهم علیه ارتش آرژانتین جنگیدند، نام گذاری شده است. نویسندگان در این پژوهش نوشتند: او (ایناکایال) به علت مقاومتش در برابر عملیات نظامی آرژانتین فتح صحرا که منجر به نابودی و آواره شدن جوامع بومی از پاتاگونیا شد، شناخته شده است.

پس از شناسایی کولکن ایناکایال، تیم به آنالیز تکامل آبلی سورید و سرعت تغییر بدن آن ها در طول زمان در مقایسه با سایر دایناسورها پرداختند. محققان دریافتند که آبلی سوریدها تکامل سریع جمجمه داشتند که احتمالاً در موفقیت آن ها نقش داشته است. یکی از عوامل کلیدی موفقیت آن ها این بود که به سرعت پیکربندی جمجمه خود را تغییر دادند و این موضوع فرصت های نوی را برای آن ها باز کرد.

منبع: livescience

227323