گزارش از یازدهمین حراج تهران؛ تناولی رکورد میلیاردی زد - وبسایت دانشجویی

انواع و اقسام نقاشی ها و مجسمه های حجمی دکوراتیو یا فیگوراتیو در این دوره از حراج عرضه شدند. از نقاشی های آبستره و مدرن بگیرید تا کارهایی که آن قدر کلاسیک بودند که شبیه کارت پستال به نظر می رسیدند. چند کار شاخص هم وجود داشت از سهراب سپهری، زنده رودی، تناولی و آغداشلو و منیر فرمانفرماییان که قیمت گذاری شان بالای یک میلیارد تومان بود.

از شرط و شروط های حراج آغاز کنیم که خودش بخش هیجان انگیز ماجراست. برای آثاری که ارز ش شان تا بیست میلیون تومان بود هر پیشنهاد به مقدار یک میلیون تومان به ارزش اثر می اضافه کرد که البته در این بازه قیمتی اثری وجود نداشت.

برای آثار بین 20 تا 50 میلیون تومان هر پیشنهاد دو میلیون تومان به قیمت اثر اضافه می کرد.

از 50 تا 100 میلیون تومان هر دستی که بالا می رفت پنج میلیون تومان به ارزش اثر اضافه می کرد. از مبلغ 100 تا 200 میلیون تومان هر بار ده میلیون تومان افزایش قیمت داشتیم. و از 200 تا 500 میلیون تومان هر پیشنهاد بیست میلیون به مبلغ اضافه می کرد. آثاری که بین 500 میلیون تومان تا یک میلیاردتومان ارزشگذاری شده بودند با هر پیشنهاد پنجاه میلیون تومان به قیمت شان اضافه کرده می شد و از همه هیجان انگیزتر آثار بالای یک میلیارد تومان بودند که هر دستی که بالا می رفت صد میلیون تومان به ارزش شان می اضافه کرد.

خریدارانی هم از خارج کشور به وسیله نمایندگان شان با تلفن در حراج حضور پیدا کردند و اتفاقا چند تا از تابلوهای گرانقیمت به خارج از کشور فروخته شد.

برای هر اثر هنری کارشناسان مختلفی ارزش مالی اش را تخمین زده بودند که پایین ترین رقم و بالاترین رقمی که کارشناسان برای هر اثر ارائه داده بودند به عنوان ارزش کلی آن درج شده بود و حراج از چند میلیون تومان پایین تر از ارزش کف اثر هنری آغاز می شد.

حراج سال جاری بسیار محتاطانه بود. به نظر می رسد شرایط مالی نامناسب تاثیرش را کم کم روی فضای فرهنگی و هنری کشور گذاشته است. کمتر دستی بدون احتیاط بالا می رفت و تعداد آثاری که با قیمتی بالاتر از سقف تخمین شان فروش رفتند از تعداد انگشتان یک دست هم کمتر بود.

این جزو معدود حراج هایی بود که در کمال تعجب پنج اثر در آن اصلا فروش نرفت که چند تا از آن ها آثار مهمی هم محسوب می شد.

یک اثر از حسین زنده رودی بدون عنوان که مربوط به دهه 40 بود و ترکیب مواد روی کاغذ چسبانده شده روی بوم بود و قیمتش بین یک تا یک و نیم میلیاردتومان تخمین زده شد همان ابتدای کار از حراج خارج شد. این اثر در حراج قبلی هم به فروش نرفته بود.

به جز آن تابلوی بدون عنوان ترکیب مواد روی بوم از جعفر روحبخش که مربوط به دهه 50 شمسی بود و قیمتش بین 200 تا 300 میلیون تومان ارزش گذاری شده بود فروش نرفت.

تابلوی بدون عنوان بهمن نیکو که دو لته ای و آبرنگ روی مقوا بود به ارزش 50 تا 70 میلیون تومان دومین اثری بود که هیچ پیشنهادی دریافت نکرد.

هوشنگ پزشک نیا که از نقاشان به نام است و اثر بدون عنوان پاستل روی کاغذ را داشت و برآورد قیمتش بین 100 تا 150 میلیون تومان بود هم ناکام ماند. پزشک نیا متولد سال 1296 طراحی جسور بود که نقاشی هایش غالبا رنگ های تیره دارند و در دهه چهل توانست در پاریس و لندن نمایشگاه بگذارد. او سال 1351 درگذشت

بلافاصله پس از پزشک نیا تابلوی رنگ روغن روی بوم رضا مافی هم با قیمت بین 1.2 تا 1.6 میلیارد تومان فروش نرفت. البته رضا مافی تابلوی دیگری هم در حراج داشت که رنگ روغن و یونولیت روی فیبر بود و به گفته حسین پاکدل از مجموعه شخصی محمد صالح علاء به فروش می رسید. آن تابلو که بین 500 تا 700 میلیون تومان قیمت گذاری شده بود به کف قیمت یعنی 500 میلیون تومان به فروش رسید.

اما عجیب ترین تابلویی که روی دست حراج باقی ماند اثر زیبای محمد احصایی بود. در پاش فتاده ام به زاری/ آیا بود آن که دست گیرد تابلوی رنگ و روغن و ورق طلا روی بوم بود که یک تا 1.5 میلیارد تومان کف و سقفش بود اما هیچ پیشنهادی دریافت نکرد. احصایی متولد 1318 است و فارغ التحصیل دانشکده هنرهای زیبا. او یکی از بنیانگذاران هنر نقاشیخط در ایران است.

آثاری که بالای یک میلیارد تومان فروش رفتند به توضیح زیر بودند:

تابلویی از مسعود عربشاهی که جزو معدود تابلوهایی بود که بالاتر از بازه قیمتی اش فروش رفت. قیمت این تابلو بین 500 تا 700 میلیون تومان تخمین زده شده بود و با پیشنهاد یک میلیارد تومانی فروش رفت. این تابلو ترکیب مواد روی بوم بود.

سازه آهنی دکوراتیو ژازه تباتبایی که بین یک تا 1.5 میلیارد تومان قیمت گذاری شده بود بالاتر از قیمت و به یک میلیارد و 600 میلیون تومان فروخته شد.

سهراب سپهری که رکورددار دوره پیشین بود این بار اثری متفاوت از رنگ و روغن روی بوم داشت که برآورد آن بین دو تا سه میلیاردتومان بود و به قیمت دو میلیارد و دویست میلیون تومان فروش رفت. از سپهری دو اثر در نمایشگاه وجود داشت که هر دو بالای یک میلیاردتومان به فروش رفتند.

رکورددار این حراج پرویز تناولی بود که یکی از آثار حجمی اش با عنوان سر شاعر بین 3 تا 4 میلیاردتومان قیمت گذاری شده بود و در نهایت به قیمت سه میلیارد و دویست میلیون تومان فروخته شد. پرویز تناولی همچنان رکورددار حراج کریستیز خاورمیانه هم است. پرویز تناولی با آثار حجمی هیچ معروفیت دارد و اتفاقا یکی از مجسمه های هیچ هم در حراج حضور داشت.

تقریبا نمایشگاهی از آثار هنرهای تجسمی در دنیا وجود ندارد که اثری از پرویز تناولی در آن نباشد. از کریستیز تا بونامز لندن ردپای او را همه جا می گردد دید. تناولی متولد 1316 نقاش و مجسمه ساز است. یکی از پیشگامان مکتب سقاخانه ای در ایران که در آن هنر مدرن با هنر سنتی و دینی ترکیب می گردد.

تابلوی مصلوب شدن حضرت مسیح که به فرم آثار همیشگی محمود فرشچیان بود بین 1.5 تا دو میلیارد تومان ارزشگذاری شده بود که درنهایت به سقف رسید و به قیمت دو میلیارد تومان به فروش رفت.

نقاشی پشت شیشه و گچ روی چوب و آینه کاری با نام آسمان آبی کاری از منیر فرمانفرماییان بود که به قیمت دو میلیارد و 100 میلیون تومان فروخته شد. ارزش این تابلو بین 2 تا 3 میلیاردتومان تخمین زده شده بود.

تابلوی بهجت صدر هم به بالاترین قیمت کارشناسی یعنی یک میلیارد و 500 میلیون تومان به فروش رسید.

تابلوی دیگری از سهراب سپهری که مربوط به مجموعه خصوصی دکتر محمدعلی موحد بود به قیمت دو میلیاردتومان به فروش رفت و مبلغ فروش آن به موسسه فرهنگی هنری صفای امید اختصاص یافت که در کار مدرسه سازی و اهدای بورس به نخبگان هستند.

تابلوی انهدام کیهانی آیدین آغداشلو به قیمت یک میلیارد و 600 میلیون تومان به فروش رفت. رقم سقف این تابلو دو میلیارد تومان بود. تابلویی در سه لت که یک لت آن به طور کامل مشکی بود و در دو لت دیگر کاسه شکسته ی طلایی دیده می شد.

تابلوی دیگری از منیر فرمانفرماییان به قیمت کف پیشنهادی آن یعنی 3 میلیاردتومان به فروش رسید.

یکی از کارهای هیچ پرویز تناولی یک میلیارد و 600 میلیون تومان فروخته شد. رقم سقف این کار دو میلیارد تومان بود.

و در نهایت تابلوی سین لام حسین زنده رودی به قیمت کف آن یعنی دو میلیارد تومان به فروش رسید.

مجموع فروش این دوره از حراج تهران 42 میلیارد و 40 میلیون تومان بود که هشت میلیاردتومان بیشتر از دوره قبل حراج بود که البته در آن دوره صد اثر هم حضور داشتند. اما همه حاضران متفق القول بودند که این بار رکوردشکنی خاصی صورت نگرفت و تعداد آثاری که بالاتر از قیمت تقریبی شان به فروش رفتند محدود بود.