تکدی گری از دیروز تا امروز؛ وقتی گدا های تهران به دریای عمان تبعید شدند
به گزارش وبسایت دانشجویی، تکدی گری شیوه ای است برای کسب عایدی افرادی که به ظاهر هیچ توانایی و هنری برای پول درآوردن و کسب و کار ندارند و ترجیح می دهند به آسان ترین روش، روزی شان را از جیب دیگران به دست بیاورند. اگر بشود اسمش را شغل بگذاریم، تکدی گری هم مانند سایر مشاغل در گذر زمان تغییراتی داشته است.
امروزه افراد متکدی با استفاده از روش های خیلی شیک و مدرن و با جریحه دار کردن احساسات عمومی و برانگیختن حس انسان دوستی کسب عایدی می نمایند. بعضی با بیان مشکلاتشان در شبکه های مجازی سعی می نمایند تا مبالغی را از مخاطبان دریافت نمایند ؛ بعضی دیگر سعی می نمایند در پوشش فعالیت های خیریه مردم را فریب دهند و یاری مالی بگیرند؛ این میان افرادی هم هستند که هیچ وقت کیف پولشان را همراه ندارند و در ایستگاه تاکسی و اتوبوس و ترمینال ها و جلوی بیمارستان ها و مراکز شلوغ در حال یاری گرفتن از مردم ساده دل هستند.
گرچه تکدی گری امروز چهره ای تازه به خود گرفته و متناسب با پیشرفت تکنولوژی، شگرد های تازه پیدا کرد، اما بد نیست بدانید این حرفه هم مثل خیلی از حرفه های دیگر در گذشته به روش های سنتی اجرایی می شده.
طبق گفته تاریخ پژوهان و جامعه شناسان، در تهران قدیم هرچه گدا کثیف تر، ژنده پوش تر و معیوب تر بود به همان اندازه پول بیشتری را با برانگیختن حس ترحم مردم به دست می آورد. در آن دوره گاهی گدایان با یاری گرفتن از متخصصان و ایجاد کوری واقعی یا مصنوعی، فلج کردن صورت و دست و پا خودشان را معیوب می کردند تا از قافله عقب نمانند.
گداها را می گیرند!
از آنجا که تکدی گری یک آسیب اجتماعی است که به چهره شهر آسیب می زند در ادوار مختلف قوانینی برای پیشگیری از این پدیده وضع شده است. در حال حاضر طبق ماده 712 قانون مجازات اسلامی تکدی گری جرم است: این قانون به وضوح اعلام می نماید: هرشخصی که تکدی گری را پیشه خود قرار داده باشد واز این راه امرار معاش کند به حبس از یک تا سه ماه محکوم خواهد شد و چنانچه با وجود توان مالی مرتکب عمل فوق گردد علاوه بر مجازات مذکور همه اموالی که به وسیله تکدی گری به دست آورده است مصادره خواهد شد...
هر چند که به نظر می رسد با وجود در نظر گرفتن مجازات برای جرم تکدی گری این مجازات ها باز دارندگی لازم را ندارد. جرم انگاری پدیده تکدی گری تازه نیست و در تهران قدیم هم مجازات هایی برای گدایان در نظر گرفته شده بود.
پیش از اعمال این قانون نیز، طرح هایی برای کنترل این پدیده ارائه شده بود؛ از آن جمله روزنامه اطلاعاتِ سال 1345 در یکی از صفحات خود از طرحی خبر داده که بر اساس آن قرار بود گداهای شهر تهران جمع شوند و برای کار به سواحل دریای عمان فرستاده شوند .
در این خبر که ششم اردیبهشت ماه با تیتر گداها را می گیرند منتشر شده درباره جزییات این طرح آمده است: از امروز گداهای تهران را تحویل وزارت راه می دهند و جمعی را نیز جهت کار در معادن در اختیار وزارت اقتصاد می گذارند. وزارت راه گداها را برای کار در قسمت راه سازی به سواحل دریای عمان می فرستد زیرا در حال حاضر کارگران به سهولت حاضر به کار در آن منطقه ها نمی شوند.
تعدادی از گداها را نیز برای کار در امور کشاورزی و راهداری به حیدرآباد می فرستند. امروز در نخست وزیری کمیسیونی با شرکت شهردار تهران و مسئولان اردوهای کار و مقامات نخست وزیری تشکیل شد. در این کمیسیون پیرامون حل مسأله گدایی در تهران مذاکرات مهمی صورت گرفت. وزارت راه به پیمانکاران اطلاع داده است که کارگران مورد نیاز خود را می توانند از میان گداهای سالم انتخاب نمایند.
گدایان تهران به دلیل تنبلی و کاهلی از نیرومندترین افراد شهر هستند و می توانند به جای دو کارگر معمولی کار نمایند. تصمیماتی که امروز در کمیسیون نخست وزیری اتخاذ شد، براساس قطع ریشه گدایی در تهران است و با اعزام افرادی که گدایی می نمایند برای کار در منطقه ها سخت ترتیبی داده می گردد که هیچکس نتواند در تهران گدایی بکند.
هر سال در تهران و شهرستان ها پانزده میلیون تومان برای نگاهداری گداها از مردم وصول می گردد ولی هر روز تعداد گداها افزایش می یابد و در هر گوشه و کناری گدا دیده می گردد. دولت و شهرداری در نظر دارند با گماردن گداها به کار از مصرف بی فایده این اعتبار جلوگیری و به کار گداهای حرفه ای که سال های سال مزاحمان مردم هستند، انتها دهند.
ناگفته پیداست که این طرح هم در عمل اجرایی نشد چون اگر غیر از این بود، این روزها خبری از باندهای بزرگ تکدی گری در تهران و کلانشهرها نبود.
منبع: همشهری
منبع: فرادید